HISTORIA
OS SOUTOS
MICORRIZACIÓN
Investiga na túa familia, na túa aldea. Estamos na ruta europea da castaña. Os montes dos arredores conservan soutos centenarios.As familias van aos montes cunha cestiña e recollen as castañas para vender e consumir, todos os anos, cando empeza o outono. Antigamente no canizo que se situaba no alto da lareira, as castañas quedaban pilongas, é dicir, secas, para conservalas e comelas durante todo o ano.
Existen varias especies, unhas adecuadas para asar, e outras mellor para cocer. Algunhas son moi grandes, outras máis pequenas, de cor máis ou menos intenso, unhas son tardías e outras tempranas.
Son recollidas a man, unha por unha, desde sempre , aínda que se van inventando máquinas que facilitan a colleita.
O castiñeiro é unha árbore de moito valor. Non só polas castañas, tamén pola súa madeira. Cos seus troncos fixéronse as traves e armazóns dos tellados que suxeitan as tellas , as galerías acristaladas, corredores...Tamén se fan mobles de moita categoría, esculturas, etc. Incluso é combustible que arde lento e produce moitas calorías , sen afumar nas lareiras. Pero non hai que olvidar que é unha árbore típicamente atlántica, de folla caduca, que purifica o aire.
Os cogumelos, os nízcalos ,ou boletus medran á beira deles, cruzándose coas raíces do castiñeiro, o que beneficia aos dous. A xente colle as castañas e tamén cogumelos porque veñen xuntos, na mesma estación, a primeiros de outono, coas primeiras chuvias.
Pero o castiñeiro tamém ten inimigos.Os incendios, as plagas, o abandono...
Investiga e verás como existe un patrimonio que chegou a hoxe grazas as xentes humildes das aldeas, que souberon coidar das árbores que lles facilitaron a vida. Xa os nomes dos soutos son fermosos, as receitas de cociña que se fan coas castañas, pratos doces ou salgados, purés, etc. As viaxes que fan as castañas galegas por todo o mundo son un misterio.
E xa sabes que os portugueses fanas moi ricas na festa dos Santos, en Chaves, asadas con sal, neses asadeiros tan enxebres.
Investiga para facer o teu texto ben estruturado en parágrafos, empregando maiúsculas, acentos, signos de puntuación, expresando con claridade as ideas máis interesantes para ti. Escolle un asunto relacionado co tema e trátalo nun parágrafo construindo oracións sinxelas, curtas, sen confusións. Cando se terminen as ideas relacionadas con ese asunto, cambias de parágrafo e de asunto.
Podes axudarte dun guion formado por varios puntos. Cada asunto é unha idea que explicas en oracións curtas que formarán un parágrafo, varios parágrafos compoñen o teu texto.
GUION:
* OS SOUTOS
* OS CASTIÑEIROS
* AS CASTAÑAS
*A MADEIRA
*COMERCIALIZACIÓN
* AS RECEITAS
* AS ENFERMIDADES DO CASTAÑO
* OS COIDADOS DO CASTIÑEIROS
*
*
Unha cousa importante é que:..." o froito do castiñeiro, a castaña, foi a base alimentaria da xente e dos animais en Galicia ata a chegada da pataca, procedente de América no século XVI. Tanto é así que nalgunhas rexións, cando chegaron as patacas, denomináronas castañas mariñas, nome que aínda se conserva en algúns pobos. As castañas que antes se consumían en cantidade, pasaron a ser un producto de calidade, co conseguinte valor engadido xerado polas diversas formas da súa industrialización..." Texto sacado do libro "O Castiñeiro" de Andrés Burgos. Museo do Pobo Galego 2002.
No hay comentarios:
Publicar un comentario