sábado, 31 de mayo de 2014
miércoles, 14 de mayo de 2014
MAR DE VIGO
Vicus é un nome latino que indica poboación.
WIKIPEDIA
Os mares e as rías galegas son importantes dende sempre porque neles encontraban abrigo as naves que comerciaban cos confíns de mundo coñecido, cando os temporais os obrigaban a recollerse nun porto seguro.
Na Idade Media, a época dos mosteiros, castelos, princesas, cabaleiros andantes, buscadores de perigos e aventuras, cando o Imperio Romano se descompuxo pola enerxía dos pobos bárbaros, como suevos e visigodos, a lingua galega é unha lingua puxante, na que se compoñen obras literarias; os troveiros, xograres, reis, músicos, xa non compuñan só en latín, senón nas linguas que nacían por todo o Imperio en plena transformación.
Destes autores galegos, e outros non galegos que compuñan os seus versos no idioma da Gallaecia, quedaron algunhas obras recollidas en volumes que se gardan en Lisboa , Roma, Madrid e Nova Yorke.
Martín Códax foi un destes troveiros que compuxo en galego. Coma moitos galegos que fixeron cousas interesantes ,a súa vida é un misterio. Suponse que era natural de Vigo. A súa obra foi descuberta por casualidade por un tal Pedro Vindel, polo que o manuscrito coas súas poesías chámase PERGAMINO VINDEL, que se garda na Biblioteca Morgan de New York
ONDAS DO MAR DE VIGO
PERGAMEO VINDEL
BIBILIOTECA Y MUSEO MORGAN
J.P.MORGAN
MARTÍN CÓDAX
WIKIPEDIA
Os mares e as rías galegas son importantes dende sempre porque neles encontraban abrigo as naves que comerciaban cos confíns de mundo coñecido, cando os temporais os obrigaban a recollerse nun porto seguro.
Na Idade Media, a época dos mosteiros, castelos, princesas, cabaleiros andantes, buscadores de perigos e aventuras, cando o Imperio Romano se descompuxo pola enerxía dos pobos bárbaros, como suevos e visigodos, a lingua galega é unha lingua puxante, na que se compoñen obras literarias; os troveiros, xograres, reis, músicos, xa non compuñan só en latín, senón nas linguas que nacían por todo o Imperio en plena transformación.
Destes autores galegos, e outros non galegos que compuñan os seus versos no idioma da Gallaecia, quedaron algunhas obras recollidas en volumes que se gardan en Lisboa , Roma, Madrid e Nova Yorke.
Martín Códax foi un destes troveiros que compuxo en galego. Coma moitos galegos que fixeron cousas interesantes ,a súa vida é un misterio. Suponse que era natural de Vigo. A súa obra foi descuberta por casualidade por un tal Pedro Vindel, polo que o manuscrito coas súas poesías chámase PERGAMINO VINDEL, que se garda na Biblioteca Morgan de New York
ONDAS DO MAR DE VIGO
PERGAMEO VINDEL
BIBILIOTECA Y MUSEO MORGAN
J.P.MORGAN
MARTÍN CÓDAX
martes, 13 de mayo de 2014
PAIO GÓMEZ CHARIÑO
Cabaleiro galego medieval, dos que Cervantes lembrou na súa obra maestra. Poeta e guerreiro, mariño destacado na conquista de Sevilla. Almirante maior de Castilla. Da casa de Soutomaior, na provincia de Pontevedra.
SEPULCRO DE PAIO E A SÚA DONA EN PONTEVEDRA
CASTELO DE SOUTOMAIOR
ARTÍCULO SOBRE PAIO
IGLESIA DE SAN FRANCISCO EN PONTEVEDRA
SEPULCRO DE PAIO E A SÚA DONA EN PONTEVEDRA
CASTELO DE SOUTOMAIOR
ARTÍCULO SOBRE PAIO
IGLESIA DE SAN FRANCISCO EN PONTEVEDRA
jueves, 8 de mayo de 2014
ETERIA
O PRIMEIRO LIBRO DE VIAXES ESCRITO EN HISPANIA É OBRA DUNHA MULLER DA GALLAECIA CHAMADA ETERIA.
TAN INTERESANTE COMA HISTORIA DE ETERIA É COMO CHEGOU A NÓS A SÚA OBRA.
ARTIGO PERIODÍSTICO
BLOG DE MUJERES EN LA HISTORIA
TAN INTERESANTE COMA HISTORIA DE ETERIA É COMO CHEGOU A NÓS A SÚA OBRA.
ARTIGO PERIODÍSTICO
BLOG DE MUJERES EN LA HISTORIA
El nombre de Egeria permaneció oculto durante siglos. Solamente se conocía una referencia suya gracias a una carta que San Valerio escribió a los monjes del monasterio de El Bierzo. En 1884, un arqueólogo italiano, Gian Francesco Gamurrini, encontró en la Biblioteca de la Cofradía de Santa María de Laicos en Arezzo un códice en pergamino de 37 folios. Una parte del manuscrito estaba incompleta y no se identificaba su autor. Eran las palabras de Egeria escritas quince siglos atrás. Pero Gamurrini atribuyó aquel texto a Santa Silvia de Aquitania quien también estuvo en los Santos Lugares poco tiempo después que Egeria.
Egeria tendría aun que esperar un poco más para despertar del olvido de la historia. Fue en 1903, gracias a Mario Ferotín, quien en un estudio publicado en la Revista de Cuestiones Históricas, atribuyó aquellos textos a su verdadera autora.
El conocido como Peregrinación o Itinerario no se ha conservado íntegro, falta el inicio y el final. Dividido en dos partes diferenciadas, la primera es una exhaustiva narración de sus aventuras y se podría considerar como el primer libro de viajes español. La segunda parte es una descripción más concreta de los lugares en los que estuvo, de las personas que conoció y de las liturgias que se oficiaban en los templos que visitó.
No se sabe dónde ni cuándo murió Egeria, una mujer cuya curiosidad y afán de aventuras la llevó a convertirse en una pionera de la peregrinación y de los viajes.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)